Orhan Arseven Şiirleri - Şair Orhan Arseven

Dünyada hak olsa hiç eder miydim küfür
Nasıl geçerse geçsin bu yalan ömür
Sahte kayboluşlar da sonsuza bir göçtür
Yaşarken kahrolmak bir başka ölümdür

Moda'da menengiç ağaçları
Tohumları ezelden sert
Çitlembiğe benzerdi kızları
Erkekleri pek civanmert

Kadıköy'ün şanlı boğaları

Umutlarını dökerdi
Marmara'ya öbek öbek
Mor erguvanlar açarken
Yolu boğazdan geçerdi.

Sırtı parlak, menevişli

Garip mavi bakar kor ateşe
Hercai menekşeler gibi mor mavi
Yangına inat bakar güneşe
Suya hasret, kurumuş çeşmeler gibi
Faydası yok, artık istesen de
Son pişmanlık geri getirmez gaibi

Zulme sessiz kalma, sana dokunmasa da
Kul hakkına el uzatma, aç uyusan da
Dayanacaksın poyraz fırtınalarına
Yetim sokak çocukları gibi mesela

Mevsim sonbahar, sabahın ayazında
Sırtımda eski bir ceket
İskeleye indim şarabım zulada
Ne kimse görsün, ne hacet

Unutsa da geçmişi her beşer
Anılar canlanır birer, birer
Ahşap kokulu cumbalı evler
Pembe sardunyalı pencereler

Bez mendile işlenen isimler

Toprağa düştü cemre nihayet geldi ilkbahar
Çiçeği küçük pembe avuçları kadar
Boğazı deli morlara çevirdi erguvanlar
İstanbul hiç bir rengi sevmedi bu kadar

11.07.2021, Orhan ARSEVEN

Kuru yaprakların üstünde gezinen sokak kedilerinin
Seslerini işitiyorum
Yağmuru çağıran bir poyraz fırtınasına benzedi sevgin
Ne zaman diner bilmiyorum
Denizin yosun kokusu, İzmir çiçekleri senin eserin
Yaseminleri kokluyorum

Caddebostan tarlalarında gelincik açardı
Kadıköy'ün gelini
Yanakları kıpkırmızı, gözü katran karası
Sanki bir şiir gibi

Kızıla çevirirdi yeri, göğü, yaprakları