Sessiz duran yüce dağlar
Başınıza yağmış karlar
Çok uzakta biri ağlar
Neden ağlar sorsanızya
Gurbeti koyup araya
Nasıl kıskanmazdımki,görüpte öyle seni
Bırakmıştın sen onun kollarına kendini
Sarılıp okşuyordu,o senin her yerini
Öpüyordu durmadan,saçını ellerini
En içten arzularla sarılırken o sana
Mecnun gibi dağlar gezer dururum
İçime akıtıp göz yaşlarımı
Yaksa da hasretin her an bağrımı
Ağlayamam,razı olmaz gururum
Vuslatı ararken,hasret bulurum
Bağrımda kanar dururken,ihanetin yarası
Yeniden buldu o zalim,bir gönül macerası
Anılarda kalan en son,onun bana mirası
Ruhumda hala yaşayan, o aşkın hatırası
Mudanya cennet gibidir
Marmara nın incisidir
Her biri sanki peridir
Mudanya nın güzelleri
Gülüşleri sanki nurdan
Alamaz kimse senin,kalbimdeki yerini
Silemez hiç bir sevgi,o aşıin izlerini
Yillar unuttursa da,aşk dolu sözlerini
Mümkünmü hiç unutmak,o güzel gözlerini
Anılar birer birer,kaybolsa da mazide
Neden bana her sözün,her kelimen bir sitem
Bitsin artık dolmayan,yıllardır süren çilem
Yeter oldu verdiğin,bunca ızdırap elem
Bitsin artık bitmeyen,tükenmeyen bu çilem
Beni terkedipte,gittiğin o gün
Benimle beraber,gökler ağladı
İçimi kapladı,sonsuz bir hüzün
Kalbimi kor gibi,yaktı dağladı
Yalnızlık duygusu,sardı ruhumu
Sevgi gönüllerde en büyük değer
Sevgi olan kalpte,bulunmaz keder
Mesut olmak için,sevilmek yeter
Mutluluğun yolu,sevgiden geçer
Sevgi çiçekleri,her kalpte açar
Kalmadı bende derman,artık feryad edecek
Bilmem gönül ne kadar bu hicranı çekecek
Ne bir dost ne yaran var,acımı dindirecek
Akan gözyaşlarımı,elleriyle silecek
Öyle bir haldeyim ki,gören mecnun diyecek
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!