peronlarını yakan neron bendim sevgilim
kendime gelmeyi de yakarak r’aylarına kadar yakıldım
çekiyorum kahrının tespihini teşbihler gölgesinde
kendime sana benzeterek
susuyorum bitmeyen suskular uçurumunda
ucu ucuna yetişen bir ipin aşk cambazı olunca
saatin kadranında değiştirmez yönümüzü,
bu boynu bükük duruşun...
gitgide birbirine dönüştürürken ömrümüzü.
derler ki;
uzayan kirpiklerinin altında saklarmış dünyasını,
Devamını Oku
bu boynu bükük duruşun...
gitgide birbirine dönüştürürken ömrümüzü.
derler ki;
uzayan kirpiklerinin altında saklarmış dünyasını,
AŞŞŞŞKKK kalmadıııııııııııı :(((
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta