Örgütlenmemiş Aşk Şiiri - Devrim Gür

Konuşamıyoruz işte biz bu gezegende.
Konuşamıyoruz;

En zoru,
Aşk dediğimiz İlk alfabede...
Tüm kelimelerin şehadetinde,
‘Cümlemiz’ için, yeniden tutuluyor eski bir yas
Konuşamıyoruz işte!

En zoru
Öksüzlüğümüzü bilmenizde…

En zoru sevgili,
Üniformalı bir generalin cebinde,

Her kadın
‘Türkçe’ bir emirle, birkaç ‘er’ daha
Doğuruyor kendi kabilesine

Her cinayet sonrası,
Ezberlenmiş birkaç dua ile…
Acemice gömülüyor ölüler

Konuşamıyoruz işte!
En zoru
Kitapların hiç okunmayan itiraflarında…

Öcünü /
Alamadığımız bir dünya gibi şimdi!
Duvarlara yazılan şiirlerin kendisi

Gecenin bir vakti
Ölüm haberleriyle uyandırıyoruz sevdiklerimizi…

Konuşamıyoruz işte!

Örgütlenmemiş daha benim ilk imgem
Benim suçum,
Örgütlenmemiş daha yazdığımız ilk notlar

Örgütlenmemiş daha;

En zoru…
İlk hecesiymiş/
Konuşabildiğimizde.

En zoru
Kaçakçıların getirdiği o tütün de,
Kör,
Topal
Dolaştığımız zamandan geriye
Her adım da mayınlanmış
Birkaç memleket daha var görüp göreceğimiz

Konuşamıyoruz işte!

En zoru
Hünkârın o fi fermanı,
Gelip
zorlamış imanımızı,
Gelip zorlamış-
Yoksulluğu öğütleyen tüm zamanları

En zoru sevgili;
Kimliksiz gezdiğimizde…
Ceplerimizde, mevsimleri anlatan doğum tarihleri…
En zoru
Öldüğümüzde, yazılacak olanmış taşlara.

En zoru
Aşkı örgütlemekmiş,
Örgütlenmemiş daha,
En zoru…