Organlarımın isyanı Şiiri - Halil Aydın

ORGANLARIMIN İSYANI
Organlarım nedense beğenmediler beni
Tek, tek isyan ettiler
İsyanı maalesef dost bildiklerim
Bilerek.bilmeyerek sanki destekledi
Organlarım nedense beni beğenmedi
Doktorlarda bu isyanın nedenini çözemedi

Önce kalbim isyanı başlattı
Yanar dağlar gibi
Alev, alev yıllarca yandı
Volkanlar sanki patladı
Lavlar yıllarca aktı
Depremler, artçılar
Lav püskürmeleri hiç durmadı
Balcık gibi içinden çıkılmaz
Bir hal aldı
Doktorlar stent bahçesine çevirdi
Hırsı hala bitmedi..

Ya gözlerime ne demeli
İlk önce yakını, sonrada uzağı görmem diye
Tutturdu; gözlüklerle süsledim
Doktorlar mehlemler, damlalar verdi
Durdurmadı gözlerimdeki isyanı
Sonun da aldılar organik göz merceğini
Yerine yapay mercek taktılar
O da isyana uydu, yakını görmedi
Beni nedense oda beğenmedi.

Kulaklarımla hiç sorunum bitmedi
Beni çocukluğumdan beri beğenmedi
Kimi zaman mantar yetiştirdi
Kimi zaman çaylar gibi aktı
Benliğimle dış ilişkilerimi engelledi
Kelimeler yabancılaştı
Ne diyor diye sorsam hep azar işittim
Sustu artık dillerim, kafa girdi devreye
Onaylar gibi kafayı kekip durdum..

Organlarım ister beni
Beğenin, ister beğenmeyin
İterseniz başka organları da isyana
Teşvik edin, sakın unutmayın
Bende canlısınız
Benimle birlikte sizin de
Yaşamınız biter,
Sakın unutmayın, söylemesi benden
HALİL AYDIN(Sizden biri) 17/03/2013