Örenyeri Şiiri - Emin Kuzucular

Toplamış yaylacım tası tarağı.
Her yürüğün vardır yayla mereği.
Küstün mekân ettin bana ırağı.
Dile gel de söyle sen ören yeri,
Dünümüz bumuydu şen ören yeri.

Gözlerim uykuyu gayri bilmiyor.
Duvarlardan kahkaha da gelmiyor.
Unutulmuş hayal bile olmuyor.
Dile gel de söyle sen ören yeri,
Sonumuz bumuydu şen ören yeri.

Yayıkta ayranım, yağ dolu külek.
Falcımı söyledi nereden bilek.
Sen yetim ben yetim haydı bir olak.
Dile gel de söyle sen ören yeri,
Anımız bumuydu şen ören yeri.

Çoban da yok sürüleri gütmüyor.
Sütlerimiz çiğ, mayayı tutmuyor.
Karşı oba gece silah atmıyor.
Dile gel de söyle sen ören yeri,
Günümüz bumuydu şen ören yeri.

Nefesime selam durudu direk.
Can atar yavrular ne olur görek.
Mazine inanmam bin şahit gerek.
Dile gel de söyle sen ören yeri,
Canımız bumuydu şen ören yeri.

Konuşmuyor artık duvarlar küsmüş.
Direkler eğilmiş mertekler düşmüş.
Tandıra su dolmuş yok aşı pişmiş.
Dile gel de söyle sen ören yeri,
Yanımız bumuydu şen ören yeri.

Gurbetçi kardeşler el de bacılar.
Yaşanmıştı mutluluklar sancılar.
Duvarında gizlediğin acılar.
Dile gel de söyle sen ören yeri,
Şenimizi bumuydu şen ören yeri.

Nerede şöhretin şanın nerede,
Süleyman sarayı ünün nerede,
Sefalar nerede günün nerede.
Dile gel de söyle sen ören yeri,
Şanımız bumuydu şen ören yeri.

(gazi)