Orenda Şiiri - Kübranur Özaydın

Ahh Orenda
Yorgun ve yaşlı kadın
Demek son hasadını sana kaldırmak düştü zamanın
Neden sanki öylece kora basarsın ellerini
Şimdi nasıl geçireceksin yüzümdeki gözyaşı izlerini
Ah inatçı kadın,ah ki durbilmez ümitperest
Çöz artık, çöz ruhumdaki korku düğümlerini
Zamanı geldi Orenda,yavaşça kapa gözlerini
Giderken al,yanında götür ''hepsi geçecek'' sözlerini

Orenda
Yorgun ve yaşlı kadın
Nasıl oldu,nasıl kaybedebildin
Çocukların emanet düşlerini
Geri vermek borcun var
Sinene sakladığın ümitlerini
Söyle hangi umut i kefenleyebilirdi
Lynn'i, ya Zuhair'i?
Onlar gitti,sen de bekletme Orenda sevdiğini

Söyle,en çok özlenen en önce mi kavuşur
Ne yaparsam bu ruh mutlak sevgiliyle buluşur
Şehadet ister vuslat,isyanla kirlenmemiş söz
Söyle hangi keder haşa tevvekkülün huzuruyla vuruşur

Anımsa ruhum beyaz kırlangıcı, selviyi
Kulağıma fısıldadığı şiiri, sinendeki mermiyi
Son bir kez ,Orenda
Son bir kez bak yüzüme
Yıka ruhumdan yesi, yalandan olsa "üzülme "de
Ya bir şeyler söyle
Söndür kalbimdeki kini
Ya yırt artık
Alışmak defterini, orda yazdığın tesellini
Orenda
Yorgun ve yaşlı kadın
Bu ilk ihaneti de değil hatıralarıma zamanın
Yarın hatırlarım o şiirin sözlerini belki yarın,
Bekle son kez Orenda eğer varsa şayet yarın
Sen de bul söyle bana benliğimin yerini
Unutturma yaşlı kadın
Unutturma
Şehitlerin kanıyla alnıma yazdıkları yemini