Ordo* Şiiri - Emrah Şerit

-Adımlarım çırpınmazdı, o sesi duymazdı vah dünya.-

Tabutların sabrını vur dünyaya.
Paslı kabzaların toyları,
Ona yetecek gücün, kalbini sarsacak gamın kâfidir.
Hareket ediyorsa parmakların, yani hala sıkabiliyorsan yumruğunu,
Kırılmadan kalabilmiş yüreğinin şükrünü sık dünyaya.
Sirenlerin uğultusu, doldurur gözlerini.
Gözlerin doluyor çünkü gönlün ziyadesiyle dolu.
Delisin, ellerin delidir, gönlün delidir.
Sabrı bekliyor tabutların, vur dünyaya.
Devir, devran, baba kucağında bir gâvur çocuğu
“Devlet nedir? ” demeyi beklercesine bekliyor.
Hem çocuklar değil midir, bitmez sanırlar bu hengâmeyi…
Gözlerin doluyor, bilirim.
Çünkü “leyse fi cübbeti sivallah”
Çünkü yalnız bir kalem taşırsın sırtında.
Muhteris ve kirli yağmurlar, Allah’ına bilenmiştir, tam da nicedir vurmayışından yüreğinin.

Yarınların dost, gözyaşların şefaatçin olacak.
Ey paslı kabzaların toyu!
Yanmış, buruşmuş, bereketsiz yolların sıcağı çekmiştir etini.
Yanmış, buruşmuş ve çekilmiş etinin aşkını kanıt yollara,
Sen ki varmaktan sürgün ve ilmek nedir bilen.

Kaybedersen, kaybolan şiirdir.
Kayıp şiirler şefaatçindir.

Ellerini ateşle yıkayanların imanı ısıtıyor kalbini.
Parçalıyor beynini, yalnızlığı sözlerinin.
Ayıngacı tütün sarıyor, soylu zulümlerin ağıtını sarıyor.

İşte şarkısı da bitiyor dünyanın, mesailer bitiyor ve şarkı bitiyor.
Mevzilerde ağlamak ve sözlenmek için orada, çok kısa.
Derdini hangi imgeye saklasan, çok kısa.
Sayfalar, sayfalar kefen ve çok kısa.

*Lazcada erken anlamına karşılık gelen kelime.