Ordayım Şiiri - Kurtuluş Kurtoğlu

Gelen giden yoldaşlara sorma beni
Canım anam güller açınca ordayım
Telgraf çekip de yürekten vurma beni
Canım anam kiraz vakti oradayım

Şu gurbet ellerde çekerim acıyı
Hiç üzerimden atamam şol sancıyı
Her gün gidip rahatsız etme hancıyı
Canım anam ekinler olsun ordayım

Evin hayadına gur ana sofranı
Hele getir de sofrana goy sahanı
Bardaklara doldur buz gibi ayranı
Canım anam dolar dolmaz ordayım

Oğlun gelmez diye dökme gözyaşını
Mesken eyleme harmanların gaşını
Sen git şimdi pekle bulgurun taşını
Canım anam pekler peklemez ordayım

Anacım son yazdığın mektubu aldım
Her satırını okudukça hep daldım
Okudukça nameyi eriyip soldum
Canım anam okur okumaz ordayım

Gurbet elin başka oluyor toprağı
Gözümde tütüyor köyümün yaprağı
Bizim eve as ay yıldızlı bayrağı
Canım anam asar asmaz ordayım

Köyde davul zurna çala gün ola gün
Hele siz verin düğüncülere öğün
Oynasın ablam çünkü onundur düğün
Canım anam oynar oynamaz ordayım

“Ah oğul gel babacuğun çok hastadır
Günlerce yediği aş hale tastadır
Gel Kurtoğlu’m zavallı annen yastadır”
Canım anam üzülme hemen ordayım

1999 Haziran Reşadiye