Orda kimse varmı acaba?
İçinde çocuksu masum gülücükler olan
Yaşamı seviç ve mutlulularla geçmiş.
Üzülmüş vede üzmüş.
Orda kimse varmı acaba?
İnsanlar tanımış...
Hayatı öğrenmiş...
Aldanmış...
Aldatılmış...
Ama yılmamış...
Orda kimse varmı acaba?
Yaşadıklarından bir çok şey öğrenmiş
Yıpranmış
Yıkılmış
Ama tükenmemiş.
Orda kimse var mı acaba?
Sorumluklarını bilen
Yaşamı sorgulayan
Yapacaklarını ve yapamayacaklarını bilen.
Orda kimse var mı acaba?
Kul olduğunu unutmadan
İsyan etmeden herşeye
'hoştur senden gelen' diye bilen.
Yok... yok... yok...
Hep isyan ve yok yakarış.
Oysa böyle olmamalıydı.
İçinde kaynayan volkan ne enerjisi yüklüyor insana.
Bir isyanın türküsünü mü?
Ya kul olmak unutuldu mu?
Ebedi hakikatler?
Bir gönül değil bin gönül yansa bile sonuç aynı.
Sabırla ve metanetle Allahtan yardım dile!
Yanık bağırların dile getirdiği dua ile.....
kadir_01_07_2005
Kadir ÖzdemirKayıt Tarihi : 11.12.2005 19:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
duysun sesini yankısı sana geri dönmesin yüreğine sağlık
selamlar
bunu anlayabilenler,ve kendini tamamlayabilenler,aslında iki alemdede daha huzurlu olabiliyor..
işin sırrı galiba, sabır ve şükür..
elinize sağlık.. güzel bir şiir. insana kendini bir kez daha gözden geçirme ihtiyacı hissettiriyor...
Saygılarımla,
Aysel Al
TÜM YORUMLAR (4)