ORDA KAL AY ABAA ORDA KAL
Ne kadar doğru bilemem; ben O’nun yalancısıyım.
Mahalleden muzip bir kadın anlattı:
Bizim burada bir kadının kocası ölmüş. Fukaralığın gözü kör olsun: kocası gündüz işte, cumartesi pazar mesai de. Yârin, yavuklun ölünce yuğ çekilecek, yakım yakılacak değil mi? Kocasını bir gece görüyor. Kadın ne söylesin de ‘Kocasını nasıl da seviyormuş. Ağlamktan telef oldu kadıncağız.’ desimler.
Başlamış sayıp dökmeye:
‘A benim Hasan’ıııım!
Yanıma gelirdiiiii, yatağa çekerdiii!
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta