Orda dur! Şiiri - Mustafa Deniz

Bu devirde dürüst insan olmanın
İmkanı kalmamış boşa laf etme
Ağıza bir kaşık balı çalmanın
Minareye kılıf beni saf etme

Dağın ne sonu var nede öncesi
Hayvanatın sığınağı gölgesi
Herkesin var Mevlana'sı bilgesi
Toplumun içinde sakın gaf etme

Dostluğuna dostluk katmasını bil
Söz söyleyip sözü satmasını bil
Adamını tanı tartmasını bil
Dizini döverek sonra tüf etme

Bırak şu akıldan kof zibidiyi
Ne örfünü bilir nede töreyi
Kendini bilmeyen cahil züpbeyi
Gözünde büyütüp filozof etme

Neresinden dönsen kârdır zararın
Hesabın tutar mı bilinmez yarın
Sistem mi insan mı acaba sorun
Çözmeden belayı baştan def etme

Başına buyruk yaşıyor her biri
Kuru kabadayı tam bir serseri
Bunlar kimin nesi kimin eseri
Sorunu gizleyip öyle Kaf etme

İnsanlık dediğin para değildir
Para her soruna çare değildir
Her kanayan yara yara değildir
Namussuz görürsen sakın af etme

Öylesi vardır ki başından eker
Duyduğu güveni anında yıkar
Mesele vardır ki senide yakar
Âleme gülerek lakin öf etme

Bir yaraya parmak basmayı öğren
İnsanın hasını yosmayı öğren
Sukut bir altındır susmayı öğren
Bizi cahil sanıp bertaraf etme

Mustafa'yım bildiğini dayatma
Cehaleti tekrar tekrar ayartma
Gafletin içinde kalbin karartma
Hakikate aç gönlünü küf etme

Mustafa Deniz