Orda da... Şiiri - Şiirimsi Adam

rayından çıktı
hayatın vagonları bir bir...
ayrıkotlarının arasından süzülüp
yükseldi soluk
köklerinden göklerine...
güz esintileriyle geldi,
dindirilmez ayrılık rüzgarları...
orda da yağmurla ıslanan topraklar var mı?

tozlu yollara ve çorak coğrafyaya bir selam,
bir serzeniş gönderip o ırak diyardan,
kuruntular içinde bir yalnızlık nehrinde boğulup,
ve hüzünlü ezgilere kalp atışlarıyla ritim tutup,
gitmek... susup... gitmek...
orda da güneş kızıllığıyla batar mı?

takılıp kanadına bir turnanın,
ve kapılıp hayallerine o alacalı ışıkların,
yabancı yüzler ve lisansız acılarla harmanlayıp hasretliği,
tutup kollarından en çok kanatanın,
gözlerini çakıp kubbeye suratına vuran karanlıkları umursamadan,
seslenip yoldaş bildiğin hangisiyse işte tam ona;
orda da... orda da yıldızlar var mı?