Orda Bir Köy Koydum Şiiri - Seyraqif Coculu

Orda bir köy koydum adı Şindiler,
Hayalım yurduma aparır beni.
Ele bil üstüme duman tökdüler,
Elimden, obamdan qoparır beni.

Şindiler gözümün önünde durur,
Kendin(köyün) her karışı düşür yadıma.
Yetim bir çocuq tek boynunu burur,
Bir yeten olmayır heç imdadıma.

Güc gele bilmeyir Tanrı feleye,
Yurdumun ocağı qaralıb sönür.
Şeytanlar bac alır, salır teleye,(tuzağa)
Kendimiz baykuşlar yurduna dönür.

Bağlı qapılara kilid vurulur,
Evlerden çekilir ayaq izleri.
Karğaya-kuzğuna yuva kurulur,
Ağlayır ruhların mesum gözleri.

Bir sükut çökübdür kendin üstüne,
Deyişib yolların cığırı, izi.
Nedendir felekler durub kasdına?
Kovğaya salıblar düşmanlar bizi.

Dönüb xarabaya evler-ocaklar,
Ocağın özü yox, ruhları yanır.
Hezana çevrilir bahça-bucaklar,
Evlerden mürgülü kuşlar oyanır.

Yönümüz çevrili dağlara doğru,
Elimiz çatmayır, ünümüz yetmir.
Canımız ne kadar çeksede ağrı,
Vatanın hasreti heç zaman bitmir.

Bal kimi süzülür Alı bulağı,
Hastanin ruhuna şifa, can verir.
Yayılıb her yana sesi, sorağı,
Dünenki yaralar bu gün kan verir.

Qoşa bulaq, diş göyneden suyundan,
Senek-senek daşıyardı gelinler.
Çarxaxlının bayramından, toyundan,
Dem tutardı harayına gelenler.

İmirqızı güzellerin üz yaşı,
Konaqlar üstünde kabab yeyerdi.
Damyeridir ulu yurdun yaddaşı,
El yığışıb nağıl, dastan deyerdi.

Bə s Bayram bulağı, Mail bulağı,
Zoğallıdan, Qamışlıdan demedim.
Hürmet ilə yola salan konağı,
Kendimizdə n kayrısını görmedim.

Şindi dağı vüqarlı şax dayanıb,
Pirden baxıb bir cihanı görerdik.
Gün çıxmamış sə hə r tezdə n oyanıb,
Medne tepesinde nezir vererdik.

Köç yolundan, köç dağlara çıxanda,
Qarduranda can üşüden yel esir.
Göy gurlayıb ildırımlar çaxanda,
Qaranquşlar yuvasına telesir.

Böyük Yaldan güneş çıxıb boylanıb,
Kendin sabahına bir salam verir.
Sevgili aşiqler tezden oyanıb,
Dağların döşünden benövşe derir.

Açılır Yaylanın gülü, çiçeyi,
Arılar durmadan hey şire çekir.
Laleler, nergizler çölün bezeyi,
Bülbüller ağlayır, qanlı yaş tökür.

Köç yolundan köç eyledi milletim,
Aşırmadan aşıb uzak getdiler.
O, günden başladı ahım, zilletim,
Xalqımızı peren-peren etdilə r.

Bu derdin yanğısı torpağı, daşı,
Yoxuşu, yamacı, dağı erider.
Düşünen beyini, kavrayan başı,
Döyünen yürekde yağı erider.