Orda Şiiri - Ayşegül Sağlam

Alnımın teriyle soğutsam da gözyaşlarımı,
Bir el aşağı çekiyor omuz başlarımı...

Ölümü yaşadım ben, daha ölmeden.
Kendi tabutumu yüklerken sırtıma
Geleceği bir gemi misali demirledim rıhtıma.
Cenazemi kaldırdık tek tük garibanla.
Öyle bir yağmur boşaldı ki yüzüme, vücuduma.
Parçam, vücudum!
Beni de dünküler gibi halatla indirdiler sanki ama
Ama ben onlar gibi bir türlü alışamadım tahtama!

Sonra bir rüzgarla açıldı gözkapağım.
Anladım ki ben ölmedim, uyanacağım.
Uyanıp da çıkacakken tabutun içinden.
Meçhulde bir boşluğa saplandı bacağım.

Mezarı aştım ama izim hala orda...
Dönüp gözyaşlarımla bakıyorum enkaza;
Bana nasıl da benzerdi
Kızım hala orda...