eridiğinde buzullar
aksinde dağları
suyun üstü ve altında
su şefaftır
sır aşikar...
göz kubenin çatısı
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ve buzullar eridiğinde bildiğimiz dünya değişik bir dünya olacak. Belki çoğu için kıyamet gelecek. Kalan için ise, bu günkünden farklı bir dünya. Şekil olarak. Ama sanıyorum insanlık değerleri yine hep aynı kalacak. Zulmedenler, zulmedilenler. Sömürenler, sömürülenler gibi.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta