Yaşam savaşı veren biri mi olmak isterdim,
Yoksa kırlangıç mı daldan dala konan
Ben şiirden anlamayan adam
Kırlangıç oldum bu gece
Daldan dala kondum.
Niye doğduk ulan niye doğduk?
Bir bebek anne karnında ölüyorsa
Anaların gözü yaşlı
Evlatlarının ölü bedenlerini arıyolarsa
Çekilen sınırlar bombalarla doluysa ve
Sıcak deyince aklımıza gelen ilk şey çatışmaysa,
Her şeyi bilmeliyim her şeyi
Sana dair her şeyi
Manav osman abiyi
Eski aşkın fikreti
Gezip gezmediğin memleketleri
Hatta suladığın fesleğeni
Gözlerim yaşarmadan ağlayabilmeyi öğrendim,
Bir yerlerim kanamadan acı çekmeyi.
Sevdayı öğrendim.
Gülmeden mutlu olmayı,
Susarak konuşmayı.
Bulutların üstünde bambaşka bir sen varmış,
Seni daha çok kokladıkça görünür hale gelen.
Yürünen yollar seninle güzelmiş.
Yolda olmak da senle olmak demekmiş zaten.
...
herkesin anladığı yalın bir dil benimkisi
garip bir yaşam değil.
garip bir uyak ya da kafiye anlatmıyorum şiirlerimde
seni anlatmaya çalışıyorum.
Yüreğin bende esir oldu haberin olsun
Zindanlarda çürüyecek kalbin
Akmayacak nehirler yamaçlarına
Islanmayacak toprakların
Yeşermeyecek ağaçlar
Bir dram filmine bilet almışsın gibi geçecek ömrün...
Heves sadece bir kelime benim için
Anlamı çocukluğumda kaldı.
Neydi seni en son heyacanlandıran şey?
Bir bebeğin yaşam sevinciyle dolu gülücüğü mü?
Yoksa yeni açmış erguvan çiçekleri mi kokusu seni hatırlatan.
Ya da fırından çıkmış taze bir ekmek,
İçinde boğulduğum derin yalnızlığımı
Gölgelercesine üzerime düşüyor bakışların.
Gökyüzü sarıyor bedenimi,
Minik pembe bulutlara dolanıyorum.
O bulutlar ki her kötülüğü iyiliğe çeviren
Zamanın durduğu saatlere inat,
Akreple yelkovan yüzyıllardır oynaşıyor.
En sonunda anladım ki o şerefsiz saat,
Benim sevdiğimi kadını hiç mi hiç tanımıyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!