Orçun Çakır Şiirleri - Şair Orçun Çakır

Değecek mi gittiğine?
Dokunmaya korktuğum avuçların
Değer mi başka tenin ellerine?

Orçun Çakır

Acımamış canım bu kadar
Ağlamamış bu beden
Özlememiş kimseyi
Böylesine derinden

İç çekerken dolmuş gözleri

Kahreder,kar amacı güden anlık duygular ve kahroluşla yok olur gölgesi sırtımdan
Katliamlar şehri olur kalemimin çizdiği yollar,gözyaşları ardına saklanır mürekkebin
Ve anlar dün gibi güzel yarın gibi cehennem duygunun katili olur,
Resmi tören geçitleri iptal edilen bir acının hemen ertesinde.
Ve ayrılığın tesirinde kalınmış bir hayat doğurur yanmaktan eriyen mumun dibinde kalan son nefes

Bak canım ağlıyor,duyuyor musun?
Bak elim buz,nefesim tükeniyor görmüyor musun?
Taştı kibri taç yapıp kafasına takmış kişiliğim
Bak ben bittim sen beni ölümsüz mü sanıyorsun?

Olamıyorum senden uzak,sevginden eksik

Ellerin, ellerin ve ak avuçların,
Hala acıtıyordur kalan sağları
İçimden akan nehirler derin
Yıkılıyor şehrin bütün burçları
Ellerin,ellerin ve ak avuçların

Bütün güzelliklerin arasından sıyrılıp gelen gözlerine bakıyorum. Bütün kokuların en güzeli, saçlarını kokluyorum. Burnunun köşesinden öpüyorum. Dudaklarının kıvrımlarından. Ben evvelce zamanın içine sıkışmış bir adamın feryadını anlatırdım senelerdir. Şimdi kanat açtı yüreğim varlığına. İyi ki varsın. Olmasaydın bütün inancımı kaybetmiş olacaktım. Seni görmeseydim, öldüğüme inanacaktım artık. Benim olmayışın, yada olmayacak oluşun inan umrumda değil. Seviyorum ya, hissediyorum ya taa en derinimde seni. Kafi.. İnan. İnan kafi..

Bir gün geri geleceğim..Geri geldiğim zaman dileneceğim senden aşkı.. O zaman kalemini tutacak ellerimiz. Birleşeceğiz.. Tek olacağız.. Bu satırları birlikte yorumlayacağız ılık sonbahar akşamlarında.. Yaprakların arasına uzanacağız. Çimenler yeniden yeşerene kadar sevişeceğiz. Mevsimler geçecek, zaman hiç olmadığı kadar yavaş akacak etrafımızda.. İşte o zaman geleceğim. Seni bir ılık yağmur gibi hep en taze seveceğim..

Dünyam kendi ekseni arasında 15 tur attı seni gördüğümden beri. Günlerdir seni düşünüyor, seni özlüyor, sana yazıyorum. İlk görüşte aşkın bütün çarpıcılığını hissediyorum gönlümde. O ilk an, sana seslenişim.. Kimseyi umursamayan kişiliğime, baş kaldırışım ve seni çağırışım.. Karşıma oturman, bakışların... Bakışların.... Saçlarından süzülen o eşsiz kokun.. Birden yıkıldı duvarlar, insanlar kayboldu. Senle ben kaldık. İstanbul kaldı. Kız kulesi kadar beyazdın.. Galata kadar asil.. Kafanı sallayarak konuşmaya başladın sonra.. Bense zaman meleklerine rüşvet verdim. Sen anlatırken yavaşladı mevsimler.. Ayağa kalktım. Anlatışından öptüm seni. Yanağından iki kez öptüm. Dudağının altından bir.. Gözlerinin altında bir hakkım daha vardı. Solundan öptüm seni. Solundan sevdim seni..

konuşma,biliyorum konuşursan canımı yakacaksın.
Hep böyle kalalım
Bilme,hiç bilme seni sevdiğimi.
Biliyorum bir gün beni anlayacaksın
şimdi konuşma,o zamana kadar sessiz yaşayalım..
Yoksa canımı acıtacaksın.

Midası kıskandıran bir hikaye
Ölüm kokan haçların altında ismin yazıyormuş
Gibiymiş gibi seviyorlar birbirlerini
Bu gece sabaha karşı senfonisinde bir iklimsellik mevcut
Korkmayın.
Kaçacak kurtları unutulanların.

Kimine İstanbul, Paris, kimine İstanbul, Şam
Bende Pariste olurdum, İstanbul’da yanındaysam..

Çok şanslı biri olmalı, geceleri düşündüğün
Ve şansız olmalı, gözlerinden düşürdüğün.