Oralı Şiiri - Ahmet Üveys

Karanlığı doğurur Güneş Batıda
Kan kırmızıdır şafağın gözyaşları
Sol yanı ters akan nehrin isyanı
Etrafında saf saf kelebekler karıncalar
Ovaları dağları aşarken
Saftır kendini bildiği yerde tek kalanlar

((‘’Allahsızın sığınağı yorgan’’))
Yalnızların sigara dumanı
Hatta dilencinin tenekeden şöminesi
Üşüyen yürek isteyemez/ken delik deşik yorganı
Gerisi şefkatle saran toprağın vicdanı

Mağaradan cehaletlerde
Dişi kanlı yarasalar uçuşur küflü beyinlerde
Ellerde insanlığın en büyük yarası
Dillerde sözde Allah’u Ekber nidalarıyla
Merhamet müebbet giyer
Önyargıdan kepenkler arkasında

Misket tutan minik elleri vurur
Misket kokulu, buğuzdan kabarmış eller
Gökten tonlarca demir yığını atınca başına
Ölmez zannedip
Birde demirin patlayanını icat ettiler
Yetmedi beş kıtanın sana ihtirası da
Haberi olsa onlar bile gelirdi belki UFO’larıyla

Adı aynı iki köyün yakası
Bir horoz öter seher vakti
Karanlık ellerin çizdiği sınırda
Bir yanı kahvaltıya uyanır
Diğer yanı gözleri kamaştıran karanlığa
O yandayken,
Göğsünde ecdadının sancağıyla ‘’ Casus/tun’’
Şimdi bu yandasın ama hala ‘’Oralı’’
Bazı kimselerin hiç Oralı olmadığı yerde…

11.02.2016