Vicdanımız horluyor ve baskasi vicdanimiz var diye rahatsız oluyor
Ve zulmün koynun da uyuyor, merhamet ve çiçekler
En sesli bir ölümle uyanıyor, Güneş
Ayiliyor mahkemeler, yüzünü yıkıyor hakimler
Yürüyoruz ve ayaklarımız irtihal ediyor koşmaya
Dur durak bilmeyen trafik işareti insanlar ve analar
Soluğun dolgulu alanın da rastlasiyoruz, farklarla ve hatlarla
Horluyor bakire bir yalnızlık, göğüs kafesim de
Kapıdan çıkarken öldü Şafak vakti, üçüncü ev lambalarının beyanıyla
Ezan ile annem kalkar, namaza
Horlar mi karincalanmis ekran da, vicdan
Babam işiyle evli, annemle kavgalı
Yorulan bir ömrün üstüne annem, uyudu
Ama horlamadan
Babam da başkası olmamasına rağmen
Kayıt Tarihi : 12.12.2025 01:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!