Oradaydın Şiiri - Nevzat Özkan

oradaydın,
sessiz,sakin,kimsesiz.
mutlu muydun bilmiyorum.
ama öylece duruyordun
ne kadar da çaresiz..
bakışlarını kaçırdın.
arkanda isimsiz beyaz gölgeler.
hayatta değil gibiydin.
aniden,bir ses çıkar gibi oldu
dudaklarından.
Islık değil ilahiydi.
ritm gittikçe yavaşladı.
ciğerlerinin kokusu geldi neyden.
eşikten geçip selam verdin
mevleviler sarıldı mevlevilere.
oradaydın,olması gereken yerde.
gökyüzüne doğru yükselirken
lacivert bulut kümesi kucakladı seni,
uzaklarda bir ışık parladı...