ORADA BİR KÖY VAR UZAKTA
Bir bahar sabahı, yanımıza baharları katarak, çıkınımızda yürekler dolusu umutla Samsun ili Alaçam ilçesi Umutlu köyüne gittik. Gittik ki, gözlerdeki cennet dolusu gülücükler daha da umutla baksın Umutlu da. Gittik ki, vazgeçmişliğin, bezmişliğin yüzlere yansımış hüznü, gidişimizle dinsin Umutluda.
Ankara’nın büyük kolejlerinden birinin Halkla İlişkiler departmanının sorumlusuyum ben.1500 öğrencinin ücrete tabi okuduğu bu okulda, öğrenci olmanın artılarını bende kendi çocukluğumdan ve bu gün mesleki tecrübelerimden dolayı iyi bilirim. İlkokul 3. sınıfta özel koleje başlatılmış bir eğitim geçmişi ve bu gün yine özel bir kolejde mesleğimi icra etmek. Çocukluğuma ve bu günüme baktığımda hep aynı sosyal ve ekonomik statünün içerisinde geçmiş bir ömür. Ama hep diğer hayatların da farkında olarak solunan bir ömür.
Ben Allahın insanları nedensiz dünyaya getirmediğine inananlardanım. Yaratılmış ve soluk alan her canlının var oluşunun bir nedeni olduğunu düşünenlerdenim. Bu nedenledir ki gözlerim gördüğü her şeyi sorgular. Bu nedenledir ki yüreğim Umutluyu ilk gördüğü günden beri Umutluda atar.
Erguvan çiçekleriyle, hanımelileriyle, yaseminlerle bezenmiş bir köydür Umutlu. Yeşilin her türlüsünü görebileceğiniz, tabiat ananın kucakladığı, gökyüzüne uzansanız değebilecekmişsiniz kadar yakın, dağların tepesinde, sanırsınız ki yeryüzünün saklı cenneti Umutlu. İnsanının sorgusuzca, düşünmeden elinde olamayanını dahi paylaştığı, gözlerdeki arınmışlığın, temizliğin yitirilmediği bir köy Umutlu. Büyük kentlerden yılmış yorgun yüreklere tertemiz bir soluk oldu Umutlu.
Tamamını Oku
Anlatımlarınız çok tad verici...harika..yüreğinize sağlık
melek ayaz
Sevgili Rabia ben KÖYÜM şiirimi yazıp astığımda hiç kimse içimin yangınını okumadı o şiirde.. delice bir hasretin suskun çığlıklarına aldırmadı bile yorum yazan dostlarım.. O şiirimin her mısarsına sıvadığım göz yaşlarımı kimse ya görmedi yada görmezden geldi..Ben köyde doğdum hayli zaman çok ama çok çok fakir bir ailenin en büyük oğlu olarsak o köyümde yaşadım orda başladım çalışmaya 5 yaşımda önümde 2 çift amcam la dedemin öküzleri köyümün yamalarını dağlarını bayırlarını kah ağlıyarak kah çocukca türküler söyliyerek gezdim dolaştım içim dışım köy benim.. Şehir bende giyinmeyi ,konuşmayı ,hatta belki yürümneyi değiştirdi amma zaman zaman köyüme gittiğimde hiç kimse bana (Bu değişmiş ya şeherli olmuş köyü enutmuş )demedi diyemedi.. Ben en çok Suudi arabistan Rub'al Khaali çöllerinde özledim köyümü..sonra amerikada sonra avrupada hep özledim köyümü.. KÖY bir toplumun Çekirdeği Kültürünün özü dür SEVGİLİ RABİA..Bana bu vatanı sevmeyi Ali dedem öğretti Hem ana hem baba dedelerim adları Ali.. Baba dedem Çanakkaleden yaralı gelmiş eskişehire ve askeri hastanede ölmüş..Neyse.. Şimdi Şu yukarıda yazdığınız ılgıt ılgıt insanlık aşkı ,sevdası kokan Vatan aşkı kokan yazınız yeniden ağlattı beni.. size bu yazınızdan dolayı çok teşekkürler ederim.. Kutlarım sizi çünki
mevzu değişik bu defa.. İçinin yaralarına kızgın demiri bastırıp başka yaralar deşmişsin kutlarım..
Bu ytazıya verilecek puan yok amma ne yazıkki anto sistemi puanları on ile sınırlamış.. Hadi dosat ya BİSMİLLAH gerisi gelecek İNŞAALLAH selam sağlık ve esenlıkler dilerim Sevgilerle kalın dostum
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta