Öpüyorum Yalnızlığımı.
gecenin gizine karışırım
fark edenim olmaz
karanlığa yazıyorum seni her gece,
sözlerime cemreler düştüğünden beri
çözemedim düğümünü bir türlü,
birbirine dolanan bu devrik uykusuzluğun
sessizce izini sürüyorum firari uykumun
gecenin koynuna zehrini akıtan
bedenimin hafiyesi gölgem bile yok artık
bir ben varım
bir de içi boşalmış düşlerim
uzak bir şehrin sessizliğinde biri vardı,
her gece yazılıyordu gecenin siyahlığına
bekle diyordu;
"hele ay sokulsun gecenin koynuna
işte o zaman süzülürüm düşlerine" sükunetle,
sessizce
zaman yalnızlığımın fahişeliğine soyunmuş
yokluğuna utanç düştü
kayan son yıldızla o da gitti
ve,
ve ben tekrar yalnızlığımı öpüyorum...
21 Temmuz 2017
Ahmet BaygümüşKayıt Tarihi : 21.7.2017 08:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!