Öpüyorum Sizi Şiiri - Meral Meri

Bakın!
Artık hiç bir şeyin önemli olmadığı uçurumlarım yok...
İçinden geçtim-
Mavi denizin içindeki tuzlar gibi eridim.
Ve kaldım oracıkta.
Üşümüyorum artık.
Mutsuz da değilim,
Mutlu da...
Bir yerim yokmuş gibi kaldım hep,
Şimdi bir yerim varmış gibi gidiyorum.
Öyle huzurluyum ki! ..
Gök mavisi kıskanır içimi.
Ya da rüzgarlar artık sadece içimde yolculuk
Hünerlerini sıraya dizerler.
Bilmem ki içimde bir bahar raks ediyor,
Kadın gelip yanağıma bir buse konduruyor,
Ölmüşüm ben,
Sonra fark ediyorum,
Gittiğimde yani,
Gidip kaldığımı da fark edip, ayrımsıyorum
Sizlerden sonsuzca ayrıldığımı da.
Böyle anlar daima tebessümü hak ve arz eder.
Tüm iyimserlik lerinizden öpüyorum sizi.
Benim yerime And dağlarına çıkın
Ve oradan bir kartal geçecektir,
Beyaz bir güne düşüp,
Siyahlarınızı toplayıp,
Atacaktır içinizden...
Öpüyorum sizi,
Çok öpüyorum kalplerinizden,
Sevginizden azalmayın-
Azınlıklara el verin,
Kötülüklerinizi uğurlayın,
Hiç bir şeyin önem arz etmediği bir yere bırakın!
İçinizden şüphesiz yalnızca
Daim mutluluklar geçsin,
Dilerim ki
Siz üşümeyin.
Ve kalın bir annenin kucağında
Sıcacık sarılır ona,
Sımsıkı sarılın ama, öyle böyle olmasın
Yorgunluklarınızı uğurluyormuş casına
Sarılın-
Sarılın dostça birbirinize.
Ziyanı yok ben giderim...
Denize ve eriyebilirim tuz buz gibi,dağınık
Keza dağılmış olarak.
Ne olsa gelip toplarsınız beni
Öyle değil mi?
Ama unutmayın;
Geldiğinizde
Öfkemi ve hiddetimi çıkarırsınız üstümden,
O halde ben de ısınırım sizler gibi
Çok ısınırım ama, siz çoksunuz diye ben çok çok ısınırım.
Öperim sizi annem gibi,babam gibi
Çocukluğunuz gibi
Yaşlı ve yanlışlarınız gibi
Sevginiz gibi
Aşkınız gibi
Ailem miş gibi öperim sizi.
Belki bir anne kucağı da bulup,sonsuza değin kalırım orada.
Kim bilir belki siz öpersiniz beni
Gittiğim ve kaldığım yerden.