Öpüyorum Ormanlarından Şiiri - Yigit Topal

Bulutların üstünde yangın tertibi
Ağaçların içinde can verilir
Alevler dağladığında yüreğimi
Yeşil vatan acıklı bir türkü çığırır.

Derdine derman olmamış,
Aşkında çare bulmamış,
Yanarken tane tane
Kimse sesini duymamış.

Yardımları çelimsiz,
Gönülleri katmer katmer.
Niçin çıktığı bile bilinmeyen,
Mesnetsiz yangınlar.

Ruhunu hakka kavuşturanlar,
Alev almış toprak ile buluştular.
Üstünden yangınlar geçerken
Kalkıp da hortumlara sarıldılar.

Çelikten ruhları,
Yangına düşman.
Öldürdüğü her alev için
Saygı duruşuna geçer,
Umman.

Kanatları kararmış hayvanların çığlıkları
Gökyüzünden selam var.
Madenlere doluşmuş,
Vatanın güzide toprakları.

Kimi malını bıraktı
Kimi alın terini bıraktı
Kimisi en değerlisini:
Nefesini...
Dursun diye en acımasız yangınlar.

Yanan her yer
Her yer yanıyor
Solukların bittiği her yerde
Anılar son buluyor.

Yorulmuş arda kalan yangınlar,
Gitmek için bahane ararlar.
Gökyüzünden gelen damlalar,
Dağlara bağırırlar.

''Ve sen...
Sevgilim,
En yeşil rüyam.
Öpüyorum ormanlarından.''