Durdu sonra!
Keskin ve paslı bir iğneden baktı gözlerime
Ürktüm bakışlarından
İnciten bir cilve ile
Öpüşmüyor artık kimse
Anla beni dedi
Ve karanlıktan kaybolup gitti
Bu ne kancık acıydı
Söylesene;
Sen ne zaman bir martının cesedini
Hüzünle seyredecek kadar sevdirdin kendini?...
27.5.2018
Kayıt Tarihi : 3.1.2023 23:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!