Opus: 219 Şiiri - İbrahim Azar

219

´´gibisi; atlaslarında, uzunbeyaz

bir göğü öpmek gibisi

ve biz gitmemiştik henüz yerine

durmak denilen şeyin.´´

günlerde beklenir bir Cumartesi

önce sokaklar vardı adıyla karanlığın

ve ne çok yalnızlığımız sonra

bir köşe başında, en yasak öpüşlüsü dudakların

bira içimleri, sigara içimleri, sohbetler

daha başka şeyler karnavalında keyfin

şiddetin ve yalnızlığın arasında

ve kör cesaretin topladığı

o morbeyaz ardlarında bir gül!

şimdi acılarından, soylu tarihinden dağılışların

yalancı bir göğe doğru; ikizi

-büyük yapıların da büyük asansörleri-

yüzümüzün, diri bir köpeği andırdığı aynalarda

gizli tarihçesiyle öz yıkımlarımızın

sevişip dövüşüyoruz ağlaşıyoruz 219!

İbrahim AZAR
2010, Blackrose.