Öpücüklerdir can veren! Şiiri - Arin Roni

saçlarına düşen kar tanesi gibi
ellerine düşen yağmur damlası gibi
yüzüne düşen güzel tebessüm gibi
ve ciğerlerine inen soluk gibi
sana hasretim ve seni seviyorum.....

ibadet eder gibi durdum gece de
kendimle yalnızım sen içimde saklı
karanlığa fısıldadım,getir bana onu diye
ve dünya aydınlandı usul usul
sabretmesini bilmelisin diye

eğer sabretmekse yaşadığım
kabülüm
ızdırap gibi geliyor oysa
sebebini bilmediğim günahlarımın bedeli gibi
ve her günahkar gibi yanlmaya hazırım
eğer beni sana getirecekse ateş,soğuk ve karlara inat
varsın gelsin ölüm başım üstüne

mutluluk başkasını yaşamaktır demişler
yanmak da başkası için kutsaldır bende
ve bütün mesele ne biliyor musun sevgilim
uğrunda yanacak kadar sevmeye değecek birini bulmak

uykularımı bölen,gecemi paramparça eden
yüreğimi yerinden sökecekmiş gibi heyecanlandıran
dudaklarımı kutsal kelimelere salan
ve içimde durmadan büyüyen,beni kendinde var eden
sarhoşluğa ve deliliğe götüren sevgilim
hangi kelimeler anlatır şimdi sevgimi
aklına gelen en güzel en kutsal kelimeyle çağırıyorum seni
ben ki gözlerinde sabaha durmuşum
ve gece saçlarında karanlığa girer
saçlarının kardeş kokusu yayılıyor rüzgarla
şimdi çık pencereye ve uzat yanaklarını usulca
esen rüzgarla öpeceğim
dudaklarını geceye saklayarak...
öpücükler...ve sadece öpücükler sevgilim!