Şimdi, el sürmeğe kıyamadığım,
Kumral saçlarını meltemler öpsün.
Hiçbir kelamına doyamadığım,
O tatlı dilini sitemler öpsün.
Güllerden renk almış yanaklarını,
Saçlarınla sırdaş kulaklarını,
İncecik, körpecik dudaklarını,
Hayale sığmayan görkemler öpsün.
Altın bilezikler bileklerini,
Yemyeşil çimenler eteklerini,
Gülen gözlerinin bebeklerini,
Rengini bahşeden bademler öpsün.
Benim suçlu olmam senin bildiğin,
Oysa ne sırlar var hiç bilmediğin..
Elini, elinle yetiştirdiğin,
Laleler, sümbüller, çiğdemler öpsün.
Her şeyi boşmuş bu yalan dünyanın,
Bazen taş olması lazım insanın..
Tanrı’dan dileğim bizi yıkanın,
En mutlu anını matemler öpsün.
22.02.1976
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 8.9.2014 10:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!