Öptüm Yine Gözlerinden Sevdanın

Öptüm yine gözlerinden sevdanın
koynumda kuruttum nice kır çiçeklerini
gözlerimden süzülen her damla yaş
bir kayıp sevdanın son türküsüdür.

Ben yaza kış dedim, kışa da yaz
bende bir ketum dil, onda ki naz
ufukta bir bulut var, yağmur mu ne!
beni sürdü gözleriyle sürgüne.

Bende düşünceler zaten firari
kimbilir hangi şehrin kıyısındalar!
Şimdi hangi nehrin kıyısında sevdiğim
senin gözlerinden kalkan turnalar...

Razıyım, kadrime düşen paya
yazarım ben aşkımı, güneşe aya
Öptüm yine gözlerinden sevdanın
sahip çıkarım sarp dağlarda sevdaya
Bu da aşkın ölümsüz tek ülküsüdür...