ÖPTÜM TOPRAĞıNI ÇANAKKALE' M Şiiri - Yor ...

Yüreğimizi kabartan mükemmel şiirinizi gururla ve büyük bir keyifle okudum Azize Dost Naime Hanım! Can-ı gönülden tam puanla tebrikler ve listemde. Duyarlı yüreğiniz dert görmesin, kaleminizden mürekkep eksilmesin. Hoş görünüze sığınarak ve güzel yüreğinizin müsaadesiyle, vermiş olduğunuz coşkuyla akrostiş Çanakkale şiirimi paylaşmak istiyorum.

ÇANAKKALE (AKROSTİŞ)

Çanakkale sularında, kocaman bir donanma
Avrupalıya kanmış, Anzaklar da yanlarında
Nereden bileceklerdi ki, sonları muamma
Akıl olsa, çıkarlar mıydı Türk'ün karşısına
Kınalanmıştı, Mehmetçiğimiz vatan uğruna
Koca Seyit verdi mermileri namlu ağzına
Allah Allah dedi, iki yüz on beş okkasına
Lordlar gibi geldiler, zafere koşarcasına
Eteklenip gittiler, aslandan kaçarcasına

BENOKYANUS YÜCEL TERKANLIOĞLU

nadıde kalemınıze ve yuregınıze saglık saygılarımla

İkibinbeşyüz tıbbiyeli can verdi Çanakkale’ de
Dört yıl mezun veremedi Haydarpaşa Darülfünun-u Tıbbiye
Ertesi yıl duvarlarını boyadılar baştanbaşa siyaha
Okul binası bile büründü mateme…
Galatasaray, İzmir ve Konya liseleri de öyle
*/*
Yüreğine sağlık Naime hanım Rabbim öyle günleri birdaha bu millete yaşatmasın

Harika bir şiir olmuş kaleminize sağlık
Mesut Özbek

Duygu seline boğdunuz bizleri... Şu an, okuduğum kitap da Çanakkale ile ilgili.. Mehmet Niyazi'nin ÇANAKKALE MAHŞERİ isimli kitabını okuyup bitirdim. Başka bir kitap okuyorum Çanakkale ile ilgili.. hep Çanakkale ile iglili şiir yazmak istemiştim... Henüz bu isteğim gerçekleşmedi... Doküman toplayıp, kapsamlı bir şiir yazacağım.. Şiiriniz harikaydı.. Okuduğum kitabın özeti gibiydi.. Bir kaç şey de ben karalayım, bilgi olarak... Çanakkale'de, çocuk yaşta, okumuş, eğitimli binlerce kahraman vatan evladımız, cepheye gönüllü olarak gitmişlerdir... 2 oğlundan birisini şehit veren baba da, aynı zamanda cephede askerdir ve ailesinden aldığı mektupta, oğlunun şehit olduğu bilgisi, baba üzülmesin diye ailesi tarafından gizlenmiştir.. baba, oğlunun şehid olduğu
bilgisini tesadüfen cephede öğrenmiş, diğer oğlunu da , savaş devam ederken, hastanede kendisi de yaralıyken görmüş, göz göze gelmişler, fakat, oğlu 'babam benim parçalanmış yüzümügörüp de üzülmesin' diye yüzünü başka yere çevirmiş, baba da, ' oğlum beni görüp de eziklik duymasın diye görmezlikten gelmiştir.. Oğlu aynı dakikalarda son nefesini vermiş, baba ise, gazi olmuştur... evet, beni etkileyen olayın özetini paylaşayım dedim sizlerle... Saygılarımla..

İkibinbeşyüz tıbbiyeli can verdi Çanakkale’ de
Dört yıl mezun veremedi Haydarpaşa Darülfünun-u Tıbbiye
Ertesi yıl duvarlarını boyadılar baştanbaşa siyaha
Okul binası bile büründü mateme…
Galatasaray, İzmir ve Konya liseleri de öyle

İşte yürek parçalayan bir belge aynen şöyleydi:
Balıkesir Mektebi Sultani’sinin Diploma Defteri;
Mektebimiz Harbi Umumi sebebiyle mezun veremedi
Yukarıda adı geçen güzide vatan evlatlarımız
Şahadet diploması ile şereflendirildi…
Bu satırlar birer zehirli ok olup yüreğimi deldi…

Ey bu kutsal topraklara kanından kan, canından can katıp
Vatanlaştıran ÇOCUK ŞEHİTLER! …
Kokunuzu özlemez mi babalar?
Hasretinize dayanabilir mi analar?
Söyleyin; nasıl kıyarım toprağınızı çiğnemeye?
Nasıl kıyarım söyleyin hele? …
Binlerce selam ve dua sizlere
Öptüm toprağınızı, ÖPTÜM
Yüreğime sığmayan, saygı dolu sevgilerimle…



NAİME HANIM ;

ŞİİR VE HİKAYESİ ÇOK MUHTEŞEM OLMUŞ..BEĞENEREK OKUDUM...ÇANAKKALE İÇİN ÇOK ŞİİR YAZILMIŞTIR AMA ,BU ÇALIŞMANIZ AYRI BİR PENCEREDEN BAKMIŞ OLAYA..ÇOCUK ASKERLER..HANİ BÜYÜKLERİMİZDEN DUYARDIK..ASKERE ALINACAK GENÇ KALMAYINCA 15 YAŞINDA KİLOYLA AMIŞLAR ASKERE GENÇLERİ DİYE..YANİ BİRAZ KEMİKLİ OLAN ERKEKLERİ ALMIŞLAR..

BU ŞİİRİN HİKAYESİ DE AYRI BİR KANIT OLMUŞ BU SÖYLENEN GERÇEKLERE..

KUTLARIM BU GÜZEL VE ANLAMLI ÇALIŞMANIZI..TAM PUAN 10..SELAM VE SAYGILARIMLA...İBRAHİM YILMAZ.

VATAN TOPRAĞINA KANINI DÖKEN TÜM EVLATLARIMIZIN RUHLARI ŞAD OLSUN.
GEÇMİŞİN HÜZÜNLÜ AMA AYDINLIK YÜZÜ... TEBRİKLERİMLE...

SEVGİLİ NAİME.. SANIRIM 2 GÜNDÜR DURUYOR ÇAĞRIN MESAJ KUTUMDA. AÇMAYA CESARET EDEMEDİM. ÇÜNKİ KONUYU BİLİYORUM VE AĞLIYACAĞIM .. OYSA KALBİM DAYANMIYOR ARTIK AĞLAMALARA . FAKAT DAHA FAZLADA TUTAMAZDIM.
ŞİMDİ SÜMÜKLERİMİ AKITA AKITA OKUDUM . SEVGİLİ DOSTUM ÇANAKKALE EN KÜÇÜK ŞEHİDİNDEN EN BÜYÜĞÜNE DÜNYADA EŞİ BULUNMAZ BİR DESTAN KİM NE YAZ SA AZDIR. SİZDE BELGESEL NİTELİĞİNDE ŞİİRSEK BİR ANLATIMLA KONUYU ÇOK GÜZEL İFADE ETMİŞSİNİZ TEŞEKKÜR EDERİM. YÜREK YANGINLARIMIZ ŞEHİTLERİŞMİZ İÇİN. TARİH BOYU TÜRK MİLLETİNİN YÜREKLERİNDE YAŞAYACAK B U ASLANLARIMIZ İÇİN DE NE YAPILSA AZDIR. ÇOK ÇOK TEŞEKKÜRLER PAYLAŞIMINA DOST. ÇOK GÜZELDİ. YÜREĞİN SOLMASIN . SELAM VE SAYGILAR ESEN KAL SEVGİYLE KAL. 10P

Yüreğine sağlık.

Benimde içimden sizinle bir ÇANAKKALE Şiiri paylaşmak geldi içimden. Umarım hoş görürsünüz.

Saygı ve selamlarımla

ÇANAKKALE ZİYARETİ

Dönülmemiş geriye gitme vakti gelince
Tarif manaya muhtaç duygular histen ince
Ne müthiş manzaraydı “Haydi hücum” denince

Size minnet duyarak, el açarak yalvardım
Benim gücüm yetseydi, ben de sizle doğardım.

Gönüldeki imandır, düşmanın yanıldığı
Çanakkale salınıp geçilir sanıldığı
Her milletten askerin törenle anıldığı

Mehmet’in mertliğidir nere baksan gördüğün
Toprağı vatan yaptın; mühür senin öldüğün.

Şuhe da makamından neden geri çekilsin
Şahadet şerbetiyle çizilen bir şekilsin
Yalnız bir takımdınız tabur bile değilsin

Tümen gibi en uçta sen yerini alansın
Yahya Çavuş’un ruhu torunda yakalansın.

Avuç açan “gel” diyor fark etmiştin rüyanda
Vatan senle can buldu şehit olduğun anda
Namus nasıl korunur örnek oldun cihanda

Düşman ateşten topu sana doğru fırlatır
Hamza’ya benzeyişin Uhud’u hatırlatır.

Tek vücut olmuş idi yedi düvel bir âlem
Geçilmedi; şahidi, tarihi yazan kalem
Tekrar yine denense geçilmez Çanakkale’m

Kanın düştü toprağa gül kokarmış terinde
Ya senle olsa idim, ya da senin yerinde.

Mehmet Gözükara

Bilmezlerdi ki top kaç okka çekerdi?
Acep mermi ne kadar hızla giderdi?
Ya neden ağırlaşırdı omuzda dururken tüfek?
Ve çakırdikenleri delince çarıkları
Taşlar nasıl parçalardı ayakları? ...
Bilmezlerdi savaşın ne canlar yuttuğunu
Öldürmenin, ölmekten çok daha zor olduğunu…
Tek şey bilirlerdi Onlar sadece:
Vatanın mukaddes olduğunu…
O yüzden hiç bakmadılar geriye
Okul pikniğine gider gibi
Güle oynaya koştular cepheye,
Öleceklerini bile bile…

ölüm, masumiyeti kucaklıyorsa sınırlar ne kadar anlamsız kalıyor değil mi? onları toprak bağımsızlığında yitirdik, sesleri kulağımızda çınlayacak ve biz bağımsızlığı düşündükçe onlarla gururlanacağız...

peki ya şimdi?

şimdi yitirdiğimiz çocuklar, delikanlılar, genç kızlar, anneler ve babaları düşündükçe ne ile gururlanacağız? hangi türkü, hangi şehir ve hangi şiir onları ne ile taçlandıracak?

sevgili şairim ince yüreğiniz ne güzel konuşmuş... diliyorum ki 'konuşmak' silahların gölgesine düşmesin ve barışa dair olsun hep barışa...

içtenlikle kutluyorum...