Gün batımın da akşamı koklamak,
Sabah karanlığın da sevgili sıcaklığına sokulmak gibiydi
Hep parmak ucuyla gezdiğim fotoğraftaki surete dokunmak.
Elleri ruhumu gören adam;
Bütün kalabalığına rağmen,
Ne kadar yalnız, nasıl da yalındın öyle.
Sen olmayınca durmuyor dünya biliyorum,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta