Öptüm Ellerini Şiiri - Nilay Akçay

Gün batımın da akşamı koklamak,
Sabah karanlığın da sevgili sıcaklığına sokulmak gibiydi
Hep parmak ucuyla gezdiğim fotoğraftaki surete dokunmak.
Elleri ruhumu gören adam;
Bütün kalabalığına rağmen,
Ne kadar yalnız, nasıl da yalındın öyle.
Sen olmayınca durmuyor dünya biliyorum,
Ama ben gölgeni bile özlüyorum.
Şimdi gölgen bile uzak bana ama,
Tadını biliyorum artık en erkek yerinin.
Hep aklımdasın yine,
Aklımda bile yalnızsın yine.