Öptükçe Ağladı Şiiri - Dursun Özden

kerbela’da bir çocuk
ağlar boncuk boncuk
gökkuşağı tarlasında
türküler kanar sevisiz
son dudak izinde yanık
yitik zaman dervişiyim
güneşin söndüğü yerde
soluksuzca dikilir çocuk
oyuncağını arar, beklerdi
bulunca misket bombaları
askerler geldiğinde kaybolur
ekmeğini düşürür, düşer derde
çanağından çıkar, şavkır gözleri
hüzünlüydü, bir sevinç gözlerinde
irice, sürmeli, kömür karası gözleri
umarsız ve de yitik yarınlara odaklı
gezgin düşlerini ve umutlarını sunar
ölü yankiler, top oynarken kesikbaşla
başkaldırdı melekler, dirildi alevinde
meryem bebek, daha bir yaşındaydı
yaşamı yaşamadı, salına al bağlandı
neft yağdı, analar yüreğini dağladı
yüklü ve bereketli memeler kurudu
ırmaklar süte kesildi, bulutları sağdı
ah mavi bulutlar, hangi gökten indiniz
çivisi söküldü evrenin, yerden göğe sevi
anadolu ve vietnam gürz sesi, güz utkusu
ay sallanırken son gecede, ölüm makinası
yenik-kart komutan üzgün, postalını bağladı
kartpostala baktıkça, kendi çocuğunu anımsadı
ak kuşu ve beşikte ölen çocukları, öptükçe ağladı
suçlu-ezik, barış savaşımında önde, coştu-çağladı

dursun özden
1 eylül 2005