Optimistanbul Şiiri - Barış Çiviroğlu

Şehir sevda kokar
sesimiz yankılanır her bir tepesinde
her tepesinde bir sır gizlidir
her sırrında biz...

Gün başka başlar bu şehirde
günüm bir başka geçer
şakaklarımda geceden kalma ter izleri
ter kokar tenimiz
kokusu siner kente
koklanmakla bitmeyiz...
ve senin tenin
benimdir artık
ve senin tenin
şahlanmış yavru bir taydır...

Bu kent yeter bize
sevişmek içinde
çıldırmak içinde.
Ellerim saçlarında
saçların;
bir traktöre yarılması gibi toprağın...

Şehre kar yağıyor
şehir üşüyor
içerde göğsümüz terliyor.
Üşüyorum aç göğsünü
kalayım öyle
bekleyeyim ölümü.

Kadınım!
benimle kal
çocuğumun anası ol
yüreğimin yarası değil.

Kanamıyor yaralarım artık
yüreğimde sızılar oluşmuyor,
ve artık bütün sevinçleri sende başlar
kederim sende biter
açlığım sende başlar
susuzluğum sende biter.

Sokaklarda fahişeler
zifiri karanlıkta şehre küfrederler,
varoşlarda işçiler,
kırsalda köylüler.

Ama yine de güzel
sen güzel
ben güzel
şehir güzel...