Öpsen doya doya Şiiri - Zekeriya Duman

Aydınlığa ramak kaldı,
Güneş koşarken sabaha,
Yetmedi mi bu uyku sana
Uyku vaktin doldu,
Haydi uyan.
Geceyi gündüz,
Beni kendine yıldız
Etme zamanın geldi.
Kaldır başını, aç gözlerini,
Uyan.
Başucundayım işte.
O kahverengi gözlerine,
Çatık kaşlarının altındaki
O tatlı tebessüme
Hasret bırakma beni..
Ne olur şimdi kalkıp da
Sarılsan bana
Öpsen doya doya
Ve haykırsan burdayım, ölmedim diye
Şaka yaptım desen
Bir kez olsun yalan söylesen bana baba.
Anladım sen öldün,
Çoktan kabulüm oldun.
Biliyorum duyuyorsun,
Kalbimde yaşıyorsun
Sen rahat uyu,
Mekanın cennet olsun
Baba.