Öpmeseydin Şiiri - Sinan Aydoğan

Boynumdan öptün beni ilk gördüğünde
Öpmeseydin!
Yokluğunda kızılca kıyamet kopar bundan böyle
Bunu baştan düşünecektin..
Güneş yok muydu o gün gökte görmedin mi
Bir insan bu kadar yakıp kavrulmaz
Sana söylemedim mi..
Şimdi kurtul kurtulabilirsen
Bir sahraya dönen uçsuz bucaksız sevgimden

Avuç içlerimden öptün beni o gün
Öpmeseydin!
İzi silinmez bir yazıyla mühürledin
Gayrı ben, ömürlük hüküm yemiş bir mahkumum,
Ellerimi sen kelepçeledin..
Sevda yularını boynuma bilerek isteyerek geçirdin
Bir damlaydım göz pınarlarımda
Yere düşmekten öylesine korkarken
Beni bir deryaya çevirdin

Gözlerimden öptün beni o sabah
Öpmeseydin!
Gözlerimi gözlerinden başkasına kör etmeseydin
Bozkırımın kurak dağlarında
Bir gelincik gibi tomurcuk vermeseydin..
Güneş batınca yıldızlar kaybolur mu sanıyorsun
Ne vakit nefes alsam ciğerimin içine doluyorsun

Alnımdaki ben’den öptün beni ayrılırken
Öpmeseydin!
Her bakan seni görüyor bende
Beni kendinden bir parçaya çevirmeseydin
Başka bir hayatı imkansız kıldın
Şimdi sen bendesin, ben sendeyim
Dönüşü mümkün olmayan bir yerdeyim
Seni bende sonsuza dek bırakıp gitmeseydin