Öpesim Var Seni Şiiri - Arda Keskinkılıç

Şu ılık ilkbahar son devriminde
Gözuçlarından akan mahur bakışların
Gözuçlarından öpesim var seni
Kışı getirmeyi başardın, çiçeklerden
Bahçe kapıları gizlenmiş sokağımıza
Avuç dolusu dualar martı kanatlarında
Avuçlarından öpüyorum avuçlarından
Bileklerinin yağmur kokması tesadüf mü sanki
Kalçalarının her ince nazik adımda
Sağ koluma gül yaprakları saçması yanında?
İncecik bileklerinden kokluyorum seni
Dumandan türemiş dudaklarına yelteniyorum
Bir cigaralık nefeste dağılıveriyor, küpesiz
İki dudak arasına alınası kulaklarına kadar
Genç sevdalılar var gözümün nuru genç sevdalılar
Kucak genişliğine tekabul eden aşklarıyla
Bir ıslak çalım satışın sonra
Bunların hepsine bedel na bunların
Ah daha söylemediklerim var
Haliçe kilit çekmiş alımlı bir Ortodoks gibi
Zincir vurmasa dilime gözlerin of
Sözler anlatır derler fena kızları güzel sözler
Sen sözlere bile ruh veren zerafet
Zarifliğini öpesim var seni
Sözüm Zincirlikuyudan dışarı lavgözlüm
Bir gün nasip olur musun bilmem
Aynı mezar taşı altında benimle yatmaya
Toprak altında iliklerinden öpesim var seni
Dağ gibi evliya türbesinin korkuluğu
Demirine paçavradan hüzün düğümledim
Yorgun dilimde uşşak bir ilahi
Türbenin girişinde öpesim var seni.