Öpesim Gelir Berlin Sokaklarını

Ağızları camla kesilmiş günler geçiriyorum
bir hayat yüklüyorum hayatın üzerine, yetmiyor
duvarların rutubeti bana düşman kesiliyor
ölümle oynamış kader burada
gözyaşları demir gibi düşmüş.

Döküntü bir şehirdeyim, farkındayım
ölüler sarkıyor pencerelerden
şarkılar odalarda hapsedilmiş
gene de öpesim gelir bu ölmüş sokakları
insanların bana bakışlarını öpesim gelir.

Senin göçmen gülüşlerin vardı
ağzına çaput tıkanmış bu şehir bile
hayrandı gülüşlerine
iştahla bakardı ormanlar sana
kuşlar örgütlenirdi gülüşlerinle.

Biraların sarılığı dökülür
Berlin bulvarlarına
ki o bulvarlarda postal sesleri vardı
sorular sorarken küçükler bize
sert ayaklar bulvarlara mühür vururdu.

Hoş bir seda bırakmadı bu şehri terk edenler
kedilere şans yoktu bu sokaklarda
öpülmedi kesik dudaklar bile
oysa benim damarıma bir kuş yaslansa
öpesim gelir onu, öpesim gelir Berlin’i