Öperken koklamayı 'senden' öğrendim! ..

Ben, 'koklanmayı' senden öğrendim;
Ve de koklamayı! ..
.....
Ben, koklamayı; senin koklamalarından öğrendim...
§
Ben, seni duymayı; beni dinleyişinden öğrendim...
Ben, seni görmeyi; bana bakışından öğrendim...
Ben, sana dokunmayı; bana dokunuşundan öğrendim...
Ve ben...
Ben, öperken koklamayı;
Öperken beni koklayışından öğrendim...
.....
Ben, öperken koklamayı,
Senden öğrendim! ..
§
Sen, yüreği kıpır kıpır denizlere kokuyordun...
Sen, yeşil yansımış bahar göklerine kokuyordun...
Ve sen;
Yıkanmak üzere olan toprağa kokuyordun aslında.
Sen, 'sana' kokuyordun; bana bulanmış...
Sen, sana kokuyordun, 'bana' karışık! ..
Güzelliğini hiç bilmez olur muyum;
Toz olup ufalanışını, kuruyan terinden arta kalan tuzun! ..
Saçının dibinde yaşayan son damlanın, bulaşıp dudağıma;
Parlamasını yâren bir yıldız gibi...
Bilmez olur muyum tuzunun güzelliğini? ..
§
Ben, yaprak yaprak açılmayı ve yaprak yaprak okşanmayı senden öğrendim...
Ben, koklanmayı...
Ve öperken koklamayı senden öğrendim!
§
Ben, seni duymayı; beni dinleyişinden öğrendim...
Ben, seni görmeyi; bana bakışından öğrendim...
Ben, sana dokunmayı; bana dokunuşundan öğrendim...
Ve ben...
Ben, öperken koklamayı;
Öperken beni koklayışından öğrendim.
.....
Ben, öperken koklamayı,
Senden öğrendim! ..