Bir kadın gördüm operanın önünde. Etrafına bakıp duruyordu şehrin orta yerinde. Kimbilir hangi hüzünlü derdiyle hesaplasiyordu kendi kendine. Kırmızı bir elbise vardı üzerinde. Omuzundan sallandirdigi çantası birde. Ayağındaki siyah topuklularla yere basıyordu sertçe. Sağlam basmış olsa bile o ayakkabılarla yere, duruşu öyle değildi hiçte.
Bu anları kaydetmek istedim çantamdan çıkardığım deftere. Bir araya getiremiyordum kelimeleri, Her ne kadar yazmak istesem de. Kalemin ucundaki mürekkep bile, vazgeçmişti hayatından öylesine. Bembeyaz bir kağıt duruyordu önümde. Ve karşımda sensizlik birde. Ne yazacağımı bilemesem de, hep aşk vardı söylemlerimde.
Bir kadın gördüm operanin önünde. Çaresiz bakışlarıyla birlikte. Gözünde siyah gözlükleri vardı, sanki birikmisti yaşları yaşlı gözünde. Gözlüğünü yukarı cekiyordu iki eliyle. Bir kaç sefer geldik göz göze. Bana birisini hatırlatıyordu. Aynı o gibi. Arkasını dönüp gitti sessizce. O an akmaya başladı işte mürekkep kalemimde. Ama derman yoktu sağ elimde. Kaldıramıyordum ve yazamıyordum içimdekileri defterime. Mürekkebin karaligi vuruyordu kırık kalbime. Sensizk vardı aklımda ve şerefe kaldirdigim sarabim kadehimde. Unutamıyorum seni ve ben hapsolmustum sensizliğe.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta