Öp gün ağarmadan Şiiri - Nur Ulusoy

Öp Gün Ağarmadan

iç içe geçmiş halkalar
halkalar prizması
ayrılmıyordu hiçbiri diğerinden
ve

bekleyenin özlemi ile
bekletenin cüretkârlığını
astık boynumuza
tozlu raftaki anıları bir bir alaşağı attık
kader değildi adı
mum ışığına hasret gecenin
kuytusunda kaldık
adını senli -yalnız- ben koyduk
mutluyduk kendi masalımızı yaşamaktan
bitmesin diye adına binbir gece dedik

mor vakitler doğan güne umut
şarjörden boşalmış sabahlara
kimi namertlere süngü saklı
çek vur, olmadı mı, sek gül vermeli
batan güne doğan güne kim kızar
devrana ne denebilir
en iyisi pembe tülü çek geceye
öp gün ağarmadan

Nur Ulusoy