Oooosuyumaoooo Şiiri - Hoyrat Özdemir

Senin akışına bıraktım ruhumu
Yollarının dönemeçlerine dizdim umutlarımı
Bekledim gelesin diye
Sevginle boğasın diye
Gelmesen bile-
An geldi sesine sana hasret
Kurumuş toprak oldum
Baska yoldan gittiğinde..
Çatladım, yokluğunda ufandım
An geldi doydum
Mutluluktan çamur oldum
Yinede silkeleyip atmadın
Isıttın sürekli şekil verdin
Maharetli, ince işçi kalbinin
Bendeki eserlerine sıkı sıkıya sarıldım
Umutlarıma uğradığın yerlerde bende
Sevgimi kattim
Sana layık neyim varsa emanet ettim gizlice
Fark etmedin
Ama kenarlarina taşlar dizmedim
Sadece bekledim
Yollarına ne eğim verdim
Ne yokuş oldum
Ümitlerime uğra demedim, diyemem
Senin mutlu olman en büyük gayem
Belki denize kavuşmaktır niyetin
Doğru ben o kadar engin değilim
Diyorsun ki...
Yolun sonundaki uçurumsun benim için
Kavuşursak yiterim..
Titriyor kalbim
Küçülüyor ruhum
Ben sendeyim
Yudum yudum
Nereye gideyim?

Unutma uçurumlar
Yamacına geleni korkutur
Aslında..
Suyun yokluğundan somurtur
Gözlerini kapatıp güvenirse uçuruma su
İkisi beraber şelale olur
Suyun aktığı yerlere yosun döşer-
incinmesin sevdiği diye.