Otuz beş Şiiri - Mehmet Gülden

düşersin aklımdan diye
hiçbirşeyi düşünmüyorum
doluya dönüşürdü
gözlerimden akan damlalar
çarparak uzaklaşırdı rüzgar
kehribar tanesi gibi dağılırdı
unutulan adımlar
yorgundu umutları
utançları kadar zaman
dün yok yarın gelmedi
henüz
bu gün hergünden
daha kocaman
akşamları
yanık kokusu gelirdi
yüreğimden
kor alevler gibi
hayatım
sabah olmadan
bir anlam vermeye
çalışırken
sancılarıma
saplanırdı sızılar tek tek
kronik baş ağrılarıma
kemikleri sızlardı
ak düşen saçlarmın
siyanüründe
kırık masanın altına
koyduğu kağıt
kaçıncı sevmelerine
yazdığı ağıttı
buruşuk unutulmuş
sarı sayfalar
saman kağıdından
geriye kalan
bir ağaç gibi
salladılar gövdesini hayatın
iki vadi arasında can
iki vadi arasında heycan
süzülür giderdi
candan can
derindi toprağın
karnı genişliğinde
Yutkunurdur hayatı