ne zaman kalbim kırılsa o çıkıyor içinden
onyedi yaşımın çiçeği
hiç bozulmamış gözleri
hep uzağa bakıyor...
duyumsuyor hala o ilk şiiri
ilk günkü gibi
göremediğimi gören dukaklarıyla
öpüyor ıslak geleceği...
bir gün döneceksin bana demişti
hergün dönüyorum şimdi
uzanıp yatıyorum yanına
sayfaların arasında bekleyen kıza...
ilk o kırmıştı kalbimi
o kırmasaydın kalbimi
nasıl girerdi içeri
ve şimdi nasıl dönerdim ben ona...
ne zaman kalbim kırılsa o çıkıyor içinden
kurumuş gül yaprağı...
Kayıt Tarihi : 2.9.2005 13:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)