Sen hep benim içimdesin.
Öyleyken bile bir o kadar uzak.
Bir ateş topu gibi içime girmişken,
Ben istemesem de bir o kadar soğuk.
Seni çok özledim bir tanem.
Ve
Düşünürüm ümitsizce.
Kurumuş güllerin var şu an avuçlarımın içinde
Saklamışım,
Sakın nedenini sorma,
Yüreğimi, sızlatırken dikenleri;
Yine seni düşündüm istemesem de.
Acımı kimseye anlatamadım.
Haykırmak istedim özlemimi.
Kimselere duyuramadım sesimi.
Hep seninle dolu olduğum halde
İçinde bulunduğum yalnızlığımı
Ve seni ne kadar çok sevdiğimi
Vakit yetmedi hiç söyleyemedim.
Sana bile.
Seninle olup, sensizliği yaşadım.
Bu 17 Temmuz’da da
Çalınmış mutluluğumu
Kendime de şikâyet edemedim.
Her zaman olduğu gibi.
Gene seninle, gene sensizim
1996/ 17 Temmuz
Emine TokgözKayıt Tarihi : 16.12.2009 19:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1983 senesinde bir hastalık sonucu kaybettiğim ve hala eksikliğini hissettiğim yakınım için
sevgili Emine, yürekten yazan duygulu güzel kalemini kutluyorum..
Birol Hepgüler.
TÜM YORUMLAR (13)