Berbat bir geçe!
Yine istanbulun birinde
sigaramla birlikte değıyorum hice..
Dibe vurduk birlikte
gemici fenerinin olduğu sahilde.
Benim gibi kadın nasıl vurulur ki o pice? !
Kahretsin yine yaptım bak,
özlediğimi belli ettim cümle aleme..
Haberin yok belki de,
söndürmüşler feneri
sen beni unutmuşsun diye.
Oysa bir bilsen,
ben her gece uyumadan önce
hayalinle sevişiyorum penceremin önünde.
Şus'tüm ben avcunun içinde.
En beyaz karanlıktık biz seninle..
Bu yüzden daha fazla bekletme,
bıraktım anahtarı aynı yere;
kapının eşiğinde.
Kimselere görünme, bin bir dolmuşa, belki taksiye..
çabucak gel 17 NUMARALI EV' e.
Kayıt Tarihi : 28.7.2010 20:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!