Onursuz Köçek Şiiri - Mahmut Cantekin

Kısır beyin katran yürek kara ses,
Günden çalar mavi göğü güneşi…
Ot yargıçtır başgardiyan kör kafes,
Dünden gelir korlar durur ateşi…

Doğruları demiryolu rayıdır,
Başparmaktır büyük lokma payıdır,
Buz bulanık kirli bahar çayıdır,
Mertlik bilmez seçer kaçak güreşi…

Tek gözlüdür elindeki terazi,
Halkın malı konduğu tüm arazi,
Dizginsiz hırs açgözlülük marazi,
Gözü görmez eşi dostu kardeşi…

Burnu Kaf’ta inmez raftan tam böcek,
Her havada göbek atar ham köçek,
Maskesi çok aciz kalır cam mercek,
Darbe yiyen çözer ancak kalleşi…

Cantekin der; nasıl zaman nasıl iş,
Düştüm ağa yandı canım dilim şiş,
Can evimde iz bıraktı azgın diş,
Bir gün olur attırmayız dü şeşi…