Sen bir şeytanın kalleşliğinde,
Ben Yusuf'un zindanındaydım,
Sen sinsi sinsi gülerken odanda,
Ben zemherinin donundaydım.
Ben ağlardım çünkü insandım.
Memnundun hayatın yalanındaydın,
Uçarken göklere doğru yavaşça,
Bir bitik bıraktın bakmadın ardına.
Hep böylemi sürer sandın Dünya,
Sende düştün feleğin tuzağına,
Elbette her gün aynen plan dönmez,
Bilemedin gülüm onurlu insan ölmez.
Özdemir Koca
Kayıt Tarihi : 10.12.2025 08:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!