Onurlu Bir Yaşam Şiiri - Mekan Atac

"Biz, yaşarken ölmeye yemin etmiş
yürüyen ceset yeriz" diyordu.

Ey sevgililer biz ceset yedik.
Ağızda sönmeye yüz tutan
bir sigara gibi, tatsız şarkısını mırıldanıyor...
Ölüler en azından
kaybettiklerinin bitmiş
olması lüksün de.
Onurlanmak isteyen bir beden
ve bedende özgürlüğü isteyen bir ruh
Soframda şeref bulsun.
Yamyamdık biz karanlığımız da.
Tek tek birbirimizi bitirdik.
Ben ceset yerim.
Bir onur kuşuyum.
Sofrasında renkler arayan bir gezginim.
Kendisini kendisinden yaratanlardan.
Hüzün sofrasında payına
cüretkarca bol düşenin.
Bir taş bir heykeltraş.
Elini güvence uzatan.
Onursuzca onur arayanlar.
Sanma ki, seni yok edecek.
Ben ruhuna özgürlük.
Çürüyen bedenine onur vereninim.
Yeniden bir yaradılış.
Ben ceset yerim.
Kızarmış cesetler.
Hava tatsız.
Lezzet verir sanki.
Size kalan onur benden.
Ben ceset yerim.
Bir son veriş.
Bir Doğuş.
Sonsuzluğa
Kanat Çırp...